Specifieke ziekten die als infectieus worden geclassificeerd, zijn onder meer parasitose. Ze worden veroorzaakt door speciale parasieten die zich hebben aangepast aan het leven in of op het menselijk lichaam en zich daarin of met hulp ervan voeden en voortplanten. In dit geval kan een persoon zowel een tussengastheer als een definitieve gastheer zijn voor parasieten (dat wil zeggen dat er zich eieren en larven of volwassen individuen in het lichaam ontwikkelen). Afhankelijk van het type parasiet en de locatie van de laesie kunnen veel ziekten worden geïdentificeerd die daardoor worden veroorzaakt. De meest voorkomende zijn helminthiasis - ziekten die het gevolg zijn van parasitisme van speciale soorten wormen.
Parasieten: verschillende soorten wormen in het lichaam
De grootste groep parasieten die in het menselijk lichaam kunnen leven zijn verschillende soorten wormen, zowel plat als rond. Ze behoren tot een aparte groep ziekten, die artsen gezamenlijk ‘helminthiasen’ noemen. Elke parasiet van deze groep heeft zijn eigen routes en methoden van infectie, kenmerken van de levenscyclus en de ontwikkeling van klinische manifestaties, evenals methoden voor de behandeling ervan. Bovendien kan elke parasiet, vanwege zijn levenscycli, specifieke complicaties veroorzaken. De meest voorkomende parasieten waar mensen ziek van kunnen worden zijn draadwormen en rondwormen, trichinella, varkens- of runderlintworm.
Soorten parasieten en kenmerken van het verloop van de infectie
Als er indirecte tekenen zijn van een worminfectie, kan worden aangenomen dat een van de soorten parasieten in het lichaam van de persoon leeft. Om de behandeling effectief en correct te laten zijn, is het echter belangrijk om de specifieke soorten parasieten te kennen, evenals welke organen en systemen erdoor worden beïnvloed. Om dit te doen, is het belangrijk om een volledig onderzoek te ondergaan en een aantal tests te behalen. Waarom is dit nodig?
Allereerst is het belangrijk om te onthouden dat verschillende soorten parasieten in het lichaam van de gastheer leven in een larvale staat (als een persoon hun tussengastheer is) of een seksueel volwassen individu (als de eindgastheer). In dit opzicht kunnen de therapeutische effecten, afhankelijk van het stadium waarin de worm parasiteert, verschillen, evenals de habitat van de parasiet.
Soorten parasieten zoals echinococcus zullen in het larvale stadium gevaarlijk zijn voor mensen. De larven, in de vorm van een ronde cystecapsule gevuld met een giftige vloeistof, infecteren de longen, lever, nieren of hersenen. In deze organen groeit gedurende vele maanden of jaren een echinokokkencyste, waarin zich larven bevinden. Maar zulke soorten parasieten als draadwormen leven in het lichaam in de vorm van seksueel volwassen individuen. Vrouwtjes kruipen uit het rectum om miljoenen eieren te leggen, die met uitwerpselen in de externe omgeving worden vrijgegeven.
Afhankelijk van het type parasiet, evenals de individuele reacties van het lichaam daarop, de locatie van de laesie en de reactie van het lichaam, variëren de klinische manifestaties van asymptomatisch tot uitgesproken en ernstig, zelfs fataal. Het is ook de moeite waard eraan te denken dat er varianten zijn van gemengde infecties, waarbij verschillende soorten parasieten tegelijkertijd in het lichaam leven.
Hoe komen parasieten het lichaam binnen?
De manieren waarop parasieten het lichaam binnendringen, kunnen verschillend zijn. Infectie komt vaak voor wanneer parasitaire eieren het menselijk lichaam binnendringen met besmet voedsel of water, door vuile handen, maar ook door een beschadigde huid, door insectenbeten. Vaak blijven wormeieren lange tijd in de vorm van eieren in de grond, water of op de oppervlakken van voorwerpen. Door het lichaam binnen te dringen via handen, voedsel of water dat niet de juiste behandeling heeft ondergaan, dringen parasieten het lichaam binnen, waar de eieren snel rijpen en er larven (tussenversies van de parasiet) of volwassen individuen uit voortkomen.
Het is belangrijk om te onthouden dat parasieten in het lichaam ernstige schade aanrichten, zelfs als er geen duidelijke tekenen van schade zijn. Allereerst eten ze hun gastheer, waardoor hem bepaalde voedingsstoffen, vitamines en mineralen worden ontnomen. Bovendien verhogen parasieten in het lichaam de allergeniciteit van het lichaam sterk, overstimuleren het immuunsysteem, wat de ontwikkeling van spontane huid- en andere allergische reacties op voorheen vrij bekende producten en stoffen bedreigt.
Het lichaam blijft niet onverschillig voor de penetratie van wormen erin, vooral als het om zacht weefsel en inwendige organen gaat. Zo worden beschermende ontstekingscapsules gevormd in spieren en weefsels, waardoor de parasiet wordt gescheiden van gezonde weefsels. Dit leidt tot de vorming van parasitaire cysten, vaak gevuld met afvalproducten van wormen. Vaak reageert het lichaam ook op de introductie van parasieten met spijsverteringsstoornissen, als dit wormen zijn die in de darmen leven, veranderingen in de eetlust, gewichtsschommelingen en verergering van chronische ziekten.
Denk niet dat het probleem van parasieten alleen relevant is voor mensen uit de armste landen en voor degenen die onzorgvuldig omgaan met hygiëne. De prevalentie van wormen is verbazingwekkend; volgens de WHO is het vergelijkbaar met ziekten als ARVI en griep. Daarom is het noodzakelijk om regelmatig onderzoeken te ondergaan en parasitose uit te sluiten.
Wat voor soort parasiettest is nodig?
Veel patiënten denken ten onrechte dat een enkele test op parasieten (uitwerpselen of een uitstrijkje uit het perianale gebied), die een negatief resultaat laat zien, een garantie is voor de afwezigheid van parasieten in het lichaam. In werkelijkheid is echter alles niet zo, en dit resultaat betekent niets. Ten eerste kunnen parasieten extraintestinaal zijn en in andere organen en weefsels leven, en dan komen hun eieren of larven eenvoudigweg niet in de ontlasting terecht.
Ten tweede kan er tijdens het testen op parasieten een periode in het leven van de parasiet zijn waarin deze nog of geen eieren legt. En ten derde bestaat het risico dat niet aan alle voorwaarden voor de analyse wordt voldaan, waardoor de eieren eenvoudigweg niet worden gevonden in het verstrekte monster.
Daarom, als we het hebben over darmwormen, wordt, wanneer een test op parasieten wordt voorgeschreven, driemaal met een bepaald interval de ontlasting afgenomen om de aan- of afwezigheid van parasieten te bevestigen. Alleen deze techniek kan de diagnose bevestigen of weerleggen met een waarschijnlijkheid tot 90%.
Meer indicatief in dit opzicht is een analyse op parasieten uit een ader, met de bepaling van antilichamen tegen bepaalde wormen. Als het lichaam zeer recentelijk in contact is geweest met de parasiet, zullen er klasse M-antilichamen tegen zijn, die de ziekteverwekker zullen identificeren. Langdurige aanwezigheid van de parasiet zal ook antilichamen van andere klassen produceren.